-
Ҳайрат
Безовта мисралар шашти ўзгача, Тўкилиб, сочилгай тутқич бермайди. Ҳаяжон кўчади сўздан сўзгача, Манзилга қанотсиз учиб бормайди. Гўзал очқич сўзни ёзаман жўшиб, Суҳбат бошланади, қизғин жараён. Илҳом туҳфасига битаман қўшиб, Магар қалб туғёнин этолсам…