Ҳавода изғиган хаёллар сукутда, Тўқнашиб кетади яқину йироқлар. Фикратнинг парвози сўзларнинг пойида, Ҳайратга қоришиқ ундов ҳам сўроқлар. Ҳавога инмайди ҳарфларнинг сурати, Изҳоринг йўллайди дилдаги чироқлар. Ишқ тафти куйдирар, қалбимни тутаман, Соғинчни атайин қўмсайди…