Muslima Hamroz

Ёмғирлар мавсуми, осмон жўшгайми, қуйилар тин олмай қақроқ заминга.

Кўнглим дарёсига пинҳон оқади, тиниқ ирмоғига ёвқур боқади, кечмиш тўфонларин чорлаб келади, сирлар васвасасин зорлаб келади, дунё туб-тубидан қониб сув ичган ғулу.

Айни баҳор чоғида чорласа чорбоғ, Бағримни сарҳуш айлар кўклам ҳавоси.

Мен кечган рўёда қолди қайғу ва алам, ва бир ҳовуч кулдек сочилди шу дам қадрсиз ғўр ғурурнинг аччиқ тўзони.