Деразадан боққанда олам парчаси, Ҳайрат лол мўралайди кўнгил уйимга. Илиқлик таратганда ёрқин дарчаси, Мўъжиза қоришгайми фикру ўйимга. Деразамдан боқаман борлиқ юзига, Ва, қалбим титрар фикрат сирин ечолмай. Маҳзун не саволимни йўллаб ўзига, Ожизман…

Баҳорга пешвоз чиқмоқ учун отланган чоғда, Равон йўлларим гуллайди ва ёришар кўк ҳам. Орзуларга ёндош йўллар ҳам қолгайдир доғда, Орзиққан дилимда кечганда баҳор нашъаси, Мен сени қўмсайман баҳорим, баҳор. Қақраган кўксимга нур сепгай…

Қалбда нафис туғён, баҳордан дарак, Завққа тўлиб-тошиб куйлагим келди. Новдалар ясаниб тақди гулбаргак, Боғи-кўклам мисол ўйлагим келди. Қушлар чуғурлайди навбаҳор, дея Қалдирғоч ин қурар макон яратиб. Ҳазрати инсонсан, инсонни ая, Яшариш завқига имкон…