Боқсам гар, сирли тўлишгай яйраб, Нақ қизғиш ёғдули думалоқ гардиш. Уфққа бош қўяр нурларин тараб, Кўксига ботгайми оловли дард-иш. Кетар чоғини қизғаниб, ёниб, Кўкни бўяб қўяр қизил нолага. Бағрин куйдирган оташдан тониб, Сочилибу…

Кундан тежаб вақт сакрагай тунга тимсиз, Бири озиб, бири тўлиб боравергай-ми, Гарчи ҳаво ҳарорати титрар қўнимсиз, Иссиқ-илиқ навбатини беравергай-ми, Саховатга  тўлиб  кетгай табиат қўйни, Тенгкунликнинг ва ниҳоят фурсати етиб. Элим шу кун  нишонлайди…