Чизилган тасвирга маҳлиё бўлиб, Тасаввур нақдини сотади тушга. Бедорлик сирини бўларми билиб, Парвона бўлади диловар ҳушга. Ўзини танимай дунёдан ўтади маҳзун. Зулматдан қўрққанда ғулуга тўлиб, Чўкиб кетарми ҳеч кўздаги ёшга. Саргардон шамолга дардини…