Моҳият руҳиятда.

•  Моҳият– кўп ҳолларда мавҳумлик ёпинчиғини ёпинган нотанишга ўхшайди;
• Абадият бу-вақт ўз кафтида авайлаб тутиб бораётган буюкликдир;
• Нур ва соянинг алмашиниб туруши қонуният даврийлиги нишонасидир;
• Дун-дунёнинг думалаб айланиши мавжудликнинг бир услубиятидир;
• Хусусият туфайли оламда ранг-баранглик барқ уриб тураверади;
• Яхшилик ва ёмонлик ёнма-ён юради, қай бирини танлашинг сенга бир имкониятдир;
• Муваффақият ва мағлубият ўз ўрнида пасту баланд туради, қай бири насиб этиши сен учун бир иноятдир;
• Бахтни кутиб яшайсан, аммо кутганинг бахт бўлиб чиқмаса, эришганинг аслида сенинг қалбингдаги мавҳум ниятдир;
• Мужассамлик ва хотира мавжуд бўлмаганда эди инсоният яхлитлиги унитиларди, балки;
• Табиат ўзидаги хослик ва мослик туфайли мамнуният моҳиятига эришганга ўхшайди;
• Оқ ва қора зиддият мисоли қарама-қарши тусларда товланади;
• Оқ кабутарларнинг эркин парвозини ҳурриятнинг бир тимсолига ўхшатамиз, яна не-не тимсоллари бордир;
• Чеҳра ва хулқларнинг ўхшашликлари негизи баъзан фақат ирсият туфайли эмасдек туюлади;
• Қадр-қиммат топмоқлик инсон салоҳиятини рағбатлантириб туради;
• Манманлик келса, у ердан самимият кетади, агар аслида мавжуд бўлган бўлса.;
• Зарурият ўз юкингни оғринмай кўтармоқ, мажбурият бошқа бировнинг юкини истамай кўтармоқдир;
• Инсондаги орият адл дарахти каби тик бўлади аммо уни маърифат нурлари билан суғориб турилмаса қуриб қолиши муқаррар;
• Ҳамиятли инсоннинг муомаласи мулойим, қалбида кенглик бор доим, чеҳраси сўлим, хулқи ҳилм бўлади;
• Инсон кўнглидаги энг беқарор ҳол кайфиятдир уни мўътадил мақлаш маънавиятнинг нозик қирраларига мосламоқликдир;
• Моддият ва руҳият ҳамкорликда ҳаёт учун курашади, мослашади ва ниҳоят видолашувга мажбур бўлади. Балки, азал ва абаднинг қисмати шудир.

Муслима Ёдгорова