ТИРИКЛИК

Дарахт-ла дардлашган чоғида гуллаган боғлар,

Ўзига чорламиш япроқлар яшиллик ичиб.

Новда-ю оғочнинг ҳикматин тан олган чоғлар,

Отамнинг қалбида яшаган оромдан кечиб.

Юрагига кўкламни пайванди этолган отам,

Ёғочни синашта безатмиш қулочин очиб.

Умрига бунёдкор ҳунари бўлолган ҳамдам,

Ёғочда тик қотган армонли тугунни ечиб.

Оғочни гуллатган қайтадан бағишлаб ҳаёт,

Туташган илдизлар тубига меҳрини сочиб.

Кўкармоқ ишқи ёр,

мисоли бардавом баёт,

Келажак кўркига

гўзаллик сиймосин бичиб.

Дарахтда яшагай кўкламнинг кечмиши балки,

Замона ўтади аёвсиз

тиғларин санчиб.

Инсоннинг қалбида кўклайди аждодлар эрки,

Сарғайган ғамбода баргларнинг тўзонин

янчиб.

Табиат сир сақлар абадий тириклик шартин,

Ажабо, руҳ парвоз этгайми кўкларга учиб.

Хотирот уйғотгай умидбахш кўкармоқ ишқин,

Осиймиз, сўлғинлик дардидан яшаймиз чўчиб?!

Муслима Ҳамроз

5.11.2023 йил