Кетаман

Заъфарон кўнглимни қийнайди ўкинч,
Тўкилиб кетаман кузнинг пойига.
Ёнига чорлайди азалий ўтинч,
Қўл силтаб кетаман қўл етмас жойга.

Тўкинлик тўлдирмас, хос кўнглим нотинч,
Улғайган долғалар сиғмас сойига.
Бағри кенг уммонда тополмай юпанч,
Қўл силтаб кетаман қўл етмас жойга.

Ғуссани аритса беғубор овунч,
Вароқлар тўкилсин мезон ойига.
Битмоққа япроқлар бермаса тутқич,
Қўл силтаб кетаман қўл етмас жойга.

Муслима ҲАМРОЗ
01.09.2025 йил