Чорлов

“Мен”имдан изн сўрайди,
бодом қабоғим,
Ва чиқмоқчи бўламан,
“мен”дан ташқари.
“Бодом” нинг япроғидан
олган сабоғим,
Қувғинди қилавергай
хаёл лашкарин.

Ишқининг ошубидан
гуллар гар боғим,
Най навосига қониб,
тўлгай ичкари.
Нур жилвасига ошиқ
бўлган ҳар чоғим,
Дов қопқонига чорлар
озод учгали.

Изоҳ: “ошуб”- туғёнга солувчи.

Муслима ҲАМРОЗ
16.09.2025 йил