Бегона

Осмон тўла лочин, қаноти учқур,
Оламга сиғмаган бегона ҳушман.
Учиб кетмоқ бўлсам эркимни излаб,
Ичимда тўлғанар азалий душман.

Сукутга тўйинган тафтиш чоғида,
Қушим бўғзидаги буғилган ғашман.
Ўгай ҳаётдаги умрим базмида,
Кўнгил гирёнидан тўкилган ёшман.

Ожизман, қанотим қандайин мажҳул,
Саҳро қуршовида сиқилган қушман.
Нафаси қафасга сиғмаган ҳаво,
Нотаниш дунёда уйғонган тушман.

Муслима ҲАМРОЗ
30.11.2025 йил