Muslima Hamroz

Дунё асли қорачиғинг аксига боқмас, товушинг тўлқинини ҳам ўз измига созлайди атай, гапирмайди сенинг сўзингда. Бегона бир дунёдан кутганинг овозсиз хабар, нотаниш дунёдан тасвирсиз келади мужда, мунгли дунёдан имо-ишора шарти. Тасвир ёлғончи,тасаввур сохта.…

“Олам ҳадсиз бир шуълалар майдони, абадий тебранишга маҳкум этилган. Унда қирғоқсиз тўлқинларнинг частотаси чопқир ва моҳир. Капалак умрига кўчгай асрий бир соя. Уммон сузиб чарчамайди ўз тўлқинида, дарёлар оқади ўзани йўлчи, дарахтлар тебранади…

“Мен осмонман, ўз оламим юксаклигида! Орзуларим осмон қадар, умидларим нурлар ёғдуси, армонларим булутлардек тусланса не ажаб. Паришон хаёлларим оғушида узун сочларимни ой шуъласига қўшиб ўрайман. Кўкка мафтун боқаман, олам юлдузлар билан безанган маъво.…

“Қўлингдаги қалам юрак қонидан ранг олар экан, ёзавер баётингни, сен мағлубсан, сен ғолибсан, сен ҳурсан! Қамишқаламдан томган томчини аввал ўзинг ич. Туйғуларинг ширасига тўйинганми, қайта-қайта текшириб кўргин. Таъмини-ю ҳидини, сурату сийратини шууринг призмасидан…

Шоир шеър ёзар экан қалби чароғон бўлганини, дунё гўзалликка тўлиб, кўнглида ранго-ранг нурлар жилва этаётганини ҳис этади. Ҳаёт симфонияси ўз кўнгил торидан таралаётганига гувоҳ бўлишни орзу қилади. Бутун олам шеърият уммонида тўлиб сузаётгандек…