Қалбимда яшамоқда эрк

Намсиз кўзингда мўлтирайди куз,
Эски дардларинг сарғайиб кетган.
Шамсиз оламга жовдирайди кўз,
Нурсиз тубига изтироб етган.
Энди ситамкор озорларинг йўқ,
Кузинг бегона, баҳоринг ўтмиш.
Чақин севгинг ҳам учиб ўтган ўқ,
Гўё ярадор этилган кечмиш.
Битгай яралар, қолмагайдир ҳеч
ҳатто, чандиқли андуҳнинг изи.
Умид сўнмайди, бўлмагайдир кеч,
Иқбол кулади, тақдирнинг изни.
Бугун қалбимда яшамоқда эрк,
Ғолиб ҳуррият байроғин тиккан.
Этмас кабутар осмонимни тарк,
Дилбоғ сарғиштоб баргларин тўккан.
Келди хазондан қутилгувчи фасл,
Кўкка ошиқлик тобига етгач.
Дилни тўлдиргай сайқалгувчи асл,
Умрнинг нурафшон тонглари отгач.