Барқ уриб…

Оҳ, дедим синдим, тўкилдим, сўлдим,

Бир ҳовуч япроқ этгайми баён.

Наҳотки гирён фарёдга тўлдим,

Нечундир қалбда тинмайди исён.

Воҳ, дебон ёндим, гулхандек қондим,

Бир тутам дарддан чекдим-ми фиғон.

Азалий ўчоқ дудидан тондим,

Абадий чархда чеккудай афғон.

Барқ уриб тиндим, қайтариқ ундим,

Интизор қалбда сарғайди ҳижрон.

Ичиккан соғинч майлига кўндим,

Жайрона кўнгил улғаяр ҳайрон.

Муслима Ҳамроз

30.03.2025 йил