Умр

Сезяпсизми умр оқиб кетяпти, у макон ва замонни  ўзанига оқизади, қирғоқлари ҳам имкони ҳам чексиз. Тўлқин пайдо бўлади сузмоқлик учун, юксалиши ҳам пасайиши ҳам унинг қисмати, сўнмоқлик оқибати ҳам бор унинг мавжудлигида.

Оқимга аралашиб кетиш ҳам, қатламларда қалқиб сузиш ҳам, лангар тизгини ҳам тўлқиннинг измидан ташқари. Тўлқин тўлиб-тошиб сузади, унинг ҳаракатини бошқариш мумкин-ми? Ҳатто, инон-ихтиёр томчиси оқим қанотида сузади, тебранаверганидан сира тиним тополмайди.

Орзу истаклар оқимини тартибсизлик бузади, қай бири сўнади, қай бири сузгичлар воситасида ушалади, англай олмайсан. Кутганинг тебранавериб кутилмаган мавжга айланиши мумкин. Тўфон туфайли алғов-далғов бошланади. Кутилмаган тасодифлар эса қуюн томонга тортади, шунда ҳар бир тўлқин айланма гирдобга эврилади.

Оқим йўл топиб кечаверади. Оқим қудуқни тўлдиргувчидир. Тўлқинлар сузавериб оқинга айланади. Покликка интилган оқин дайрга сингиб кетгуси, унда қалқиётган хумнинг эса тўлмоққа муштоқлиги бор. Умрни эзгулик, саҳоват, меҳр-муҳаббат тўлқинлантиради ва ундан ҳаёт оҳанги таралади.  

(дайр-маънавият олами, қудуқ-дунё, оқим-умр, тўлқин-инсон, хум-қалб) 

Муслима Ёдгорова 8.07.2019 йил