ЧАРХ

Оламнинг қалби бор, дунёнинг кўзи,

Ҳаётнинг юраги дукурлаб урар.

Гулдираб кўчади тоғларнинг сўзи,

Шамолнинг сочлари хаёллар сурар.

Уфуқнинг юзида

мўлтираб соғинч,

Юлдузлар сочган ёғдусин ютгай.

Қуёшнинг кулгуси кўкдаги овунч,

Заминнинг кўксига жилоси етгай.

Уммоннинг ҳовучи тошади жўшиб,

Ер қониб сув ичса ҳилпирар япроқ.

Ҳавонинг нафасин уфурса қўшиб,

Чақмоқдан дағдаға чатнагай янгроқ.

Ўткинчи дунёда мўъжиза сероб,

Коинот кўзгусин муҳташам безар.

Интизор фурсатлар сочади сароб,

Маконда ясаниб

замона кезар.

Чархида одамзот меҳмондир бир пас,

Сафари бир зумлик  қисқадир умри.

Руҳият дардини чекса-да қафас,

Барини тарк этар, Яратган амри.

Муслима Ҳамроз

28.05.2023 йил