Ҳулкар

Мен осмонман, ўз кайҳоний оламим гумбазларида. Ана булутлар бостириб келмоқда тундай қоп-қора, тонгдай оқ-оппоқ, ойдай кумуш, ҳаводай мовий. Қоралари ғуссага тўла оғир ва олғир, шодлигимга қиличини санчар қалдираб. Оппоқ тулпорлар қанотидаги орзуларим суратидаги булутлар покиза хаёлот шайдоси. Симоб ичган кумуш томчилар кўнглимни эзмоқчи бўлади, маҳзун хўрсиниб. Ана, уфқ пешонасида қизариб кулаётир алвон, қизғиш, зарғалдоқ, нофармону, тилларанг ва олов янглиғ тусланган булут карвони. Уларга боққаним сайин кўнглимда бир ғунча очилгай, ял-ял ёниб. Уммондан ранг олган кўм-кўк, ҳаворанг ҳам яшил ҳам пистоқи, зумрад булутлар томчига айлансин, дея кўнглимни тортқилайди, олам ҳавзасига тўкилиб кетсам керак. Осмон остида осмоний туйғуларни симириб тотаман, бир ҳулкарга айланмоқ учун.

Муслима ҲАМРОЗ
15.08.2025 йил