Қонли ой

Қуёш тиғ урдими қонга тўлди ой,
Қизариб тўлғонди, юзлари олов.
Юрагим балқиди туйғуларим ол,
Қизартмоқ ишқида чўғлари сийлов.

Тўлин ойни тутди қон қафасида,
Жодулаб қўйдими топгандек қалов.
Томоша тайсаллар жон нафасида,
Офтоб-моҳтоб оҳи самовий алдов.

Муслима ҲАМРОЗ
08.09.2025 йил