Фалак денгизи

Англасак, фикр ҳам сўз ҳам тўлқиндир асли,

Орзу яна такрор уммонга қайтмоқ.

Келди-ку тўлқин каби сузмоқлик фасли,

Гўзаллик яратиб ўз сўзинг айтмоқ.

Коинот сочаётган тўлқинни қучсанг,

Унинг оғуши воҳ, сирли чақнайди.

Унга созланмоқ учун кўкларга учсанг,

Туташган фикрларда илҳом чатнайди.

Тўлқин узунлигида минг хил мўъжиза,

Зарралар тебраниб нурларин сочгай.

Ҳаяжон мавжида-чи туйғу ожиза,

Шаффоф мовийлик сир туйнугин очгай.

Агар фазо нурлари деразанг қоқса,

Таралгай ранг-баранг тўлқинлар сози.

Самоларни тўлдириб мусиқа оқса,

Уйғоқ кўнгилларга етгай овози.

Тўқнашган тўлқинларда инграйди фироқ,

Акс садо мулоқот ҳаддидан ўзса.

Шоирнинг хаёллари тизгинсиз бироқ,

Нурларга қоришиб ҳувайдо кезса.

Даврийлик мақомида жозиба такрор,

Вақтнинг елкасида борлиқ тебрангай.

Биру Борнинг ҳукмига бўлсак гар иқрор,

Фалак денгизида қалблар зеблангай.

Муслима Ҳамроз    12.09.2021 йил